‘Kabouter Buttplug’ (Santaclaus) is een Kerstman met een bel in zijn linkerhand en een butt plug in zijn rechterhand. Het is een beeld van de Amerikaanse kunstenaar Paul Mc Carthy. Een butt plug is een eivormige dildo: het middenstuk is dikker dan de boven- en de onderkant. Butt plugs worden voor anale penetratie gebruikt. Door de vorm blijven ze op hun plaats zitten. Als je een dunne dildo of vibrator in je anus laat glijden, duwen de spieren die automatisch naar buiten. Maar een plug blijft zitten doordat de anale sluitspier zich om het onderste, dunne gedeelte sluit. Heel handig en functioneel dus, gewoon een goed ding.
De butt plug van Santaclaus is een drietraps-dildo en lijkt daardoor op een gestyleerde kerstboom.
–‘Ik zit erover te denken om een buttplug te kopen via internet, maar zijn die dingen nou duur? En wordt het een beetje discreet bezorgd enzo? Nog een vraag, kan je dat ding er overdag inhouden? Er gewoon je alledaagse dingen meedoen zonder dat ie opvalt? Of is het puur voor eventjes? Bedankt.’
–‘Hangt er denk ik een beetje van af wat je koopt en wat je zelf prettig vind, kan je best langer inhouden hoor… ’
–‘Een buttplug een langere tijd inhouden kan op zich prima. En of je het lekker vind of niet is volgens mij persoonlijk… Ik heb soms een buttplug langere tijd in (uur tot halve dag) en kleed me dan gewoon weer aan, bij elke beweging word je opgewondener en zo moet ik van mezelf het hoogtepunt uitstellen. Soms ga ik er dus ook gewoon boodschappen mee doen! En als mijn vriendin en ik er samen zin in hebben… dan doen we het samen en stellen we het sexen zo lang mogelijk uit!’
–‘Ja dat kan best hoor, doe hem ook wel eens in voor een tijdje De ene blijft wel beter zitten dan de andere… ’'
De serieuze journalistiek ziet in het beeld een aanklacht tegen ‘consumentisme’. Zo schrijft de Volkskrant naar aanleiding van de wens van winkeliers om het beeld op het Binnenwegplein te plaatsen: ‘Daar staat McCarthy’s aanklacht tegen het consumentisme dan recht tegenover de Media Markt, dé plek waar Rotterdam zich overgeeft aan bestedingsdrang.’
Volgens Kunstwethouder Hulman is het ‘een goed idee dat mensen af en toe eens nadenken bij “ongebreidelde koopziekte”’. Wat een komische wethouder toch. Eerst zelf inkopen doen en dan de moraalridder uithangen.
Een minderheid van het college, te weten de twee CDA-wethouders ziet liever dat het zes meter hoge, 280 duizend euro kostende beeld wordt verbannen naar een rustig en liefst donker plekje achterin een gemeentelijk depot: ‘Heel veel Rotterdamse gezinnen en alleenstaanden zouden willen dat ze inderdaad wat meer de ruim uitgevende consument zouden kunnen zijn waar de stad nu nog steeds moet erkennen ernstig te kampen met armoede.’
De Christen Democratische minderheid vindt steun op www. metalfan.nl (‘Our first breath is the beginning of death’):
–‘Dus jij zou blij zijn om een mega buttplug te zien als jij ’s ochtends je gordijnen open doet? Dan moet daar echt geen ruk te doen zijn.’
–‘Neen, niet voor mijn deur, doe maar in zo’n turkenbuurt.’
–‘Kunnen ze het ding niet gewoon in de Maas gooien?’
–‘Hoppa 280.000 euro weggespoeld… En maar klagen over begrotingsproblemen… ’
Een inhoudelijk onafhankelijke commissie van experts (Internationale Beelden Collectie Rotterdam) stelde de aankoop voor. De gemeente keurde het voorstel goed en bevestigde aldus de expertise van de commissie. Nu het volk mort, bemoeien raadsleden zich ermee: niet over de aankoop want die is niet terug te draaien maar over de locatie. Populisme en mogelijk politiek gewin steken de kop op. In dit soort discussies klinken steeds dezelfde argumenten door: een kleine groep mensen ('kunstkenners') beslist op basis van 'onze belastingcenten' over het welzijn de gemeenschap. Dat op deze wijze alles in de openbare ruimte (pleinen, stoplichten, straatverlichting, riolering, bestrating, groen) wordt vormgegeven, hebben de klagers niet door. Behalve wanneer het kunst betreft. Christen Unie/SGP willen het beeld omsmelten. Ik stel voor dat de gemeente het beeld aan de inwoners schenkt. De aankoopsom van 280.000 euro wordt onder de Rotterdamse bevolking verdeeld. Elke Rotterdammer krijgt 0,4 eorocent via de belasting terug. Dat noemen we het douceurtje van Serafijn. Zo kunnen de Rotterdammers sparen voor een Feyenoord-pyjama. Als ze doorsparen hebben ze de pyjama volgend jaar met Kerstmis in hun bezit.